Aðildarviðræður eiga að vera kosningamál

Ýmsir stjórnmálamenn og álitsgjafar hérlendis hafa talað fram og til baka um mögulega niðurstöðu úr aðildarviðræðum við ESB. Sitt sýnist hverjum, en eina leiðin til þess að fá úr þessu skorið er hreinlega að fara í aðildarviðfræður við Evrópusambandið. Allt annað en niðurstaða úr raunverulegum viðræðum er á endanum ágiskun þess sem talar hverju sinni.

Það er ljóst að fórnarkostnaður okkar af sjálfstæðri mynt er óstöðugleiki, verðbólga og háir vextir. Um þetta eru allir helstu hagfræðingar og sérfræðingar á sviði peningamála sammála, þar á meðal fyrrum aðalhagfræðingur Seðlabankans sem nú er aðstoðarbankastjóri. Þetta er ekki pólitískur áróður, heldur staðreynd.

Einhliða upptaka annarrar myntar er vandkvæðum háð. Það er á engan hátt sambærilegt við það að taka þátt í myntsamstarfi. Við einhliða upptöku hefðu íslenskir bankar í raun engan lánveitanda til þrautavara. Eitt af hlutverkum Seðlabanka er að tryggja bönkum aðgang að lausafé í lausafjárkreppum, með því að lána þeim þegar enginn annar vill gera það. Þessu hlutverki er erfitt að sinna ef mynt er tekin einhliða upp, nema með verulegum erlendum lántökum ríkisins með tilheyrandi kostnaði.

Íslenskur almenningur á rétt á því að fá að vita hvaða valkostir standa okkur raunverulega til boða í núverandi ástandi. Eitt af því sem kemur sterklega til greina er að Ísland gangi í Evrópusambandið og stefni að því að taka upp evru. Rétta leiðin til þess að taka upplýsta afstöðu til aðildar er að fara í aðildarviðræður og leyfa almenningi síðan að kjósa um niðurstöðuna. Það er eini lýðræðislegi valkosturinn. Við þurfum að vita afstöðu flokkanna til aðildarviðræðna fyrir kosningar.

ASÍ: Ný ríkisstjórn fái umboð til ESB viðræðna

Athugasemdir

[Marteinn Unnar Heiðarsson, 5.3.2009 kl. 13:35]

Við þurfum engar aðildarviðræður!!fáum bara sendan samningin sem Norðmönnum var boðin á sínum tíma við fáum enga sérmeðferð hjá ESB ef menn halda það.

[Hjörtur J. Guðmundsson, 5.3.2009 kl. 13:50]

Eina leiðin til að komast að því hvað innganga í Evrópusambandið hefði í för með sér er einfaldlega að kynna sér málið. Því virðast margir ekki nenna og sérstaklega ekki þeir sem kalla hvað mest eftir viðræðum um inngöngu í sambandið og halda væntanlega að slíkt þýði að þeir þurfi ekki að hafa fyrir því að kynna sér málið. Í langflestum tilfellum liggur fyrir hvað slík innganga hefði í för með sér. T.d. var gefin út þverpólitísk skýrsla Evrópunefndar forsætisráðherra í marz 2007 sem bæði Evrópusambandssinnar og sjálfstæðissinnar hafa lagt blessun sína yfir. Um er að ræða tiltölulega stutta skýrslu á mjög læsilegu máli. Hana má nálgast hér: http://www.forsaetisraduneyti.is/utgefid-efni/nr/2558

Hefurðu lesið þessa skýrslu Svala?

[Svala Jónsdóttir, 5.3.2009 kl. 14:14]

Hef lesið þessa skýrslu og margar aðrar - auk þess sem ég hef stúderað Evrópusambandið, reglur þess og samninga m.a. í háskólanámi á meistarastigi.

Það er ekki hægt að taka gamla samninga annarra landa og segja að það sé nákvæmlega það sem við munum fá. Að segja slíkt er einfaldlega rangt.

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 5.3.2009 kl. 14:33]

Það verður alveg klárt að það verður mun erfiðara að semja núna en þegar Finnar og Norðmenn sömdu, voru þjóðirnar þá ekki 15 en 27 núna.

ESB bjargar engum sem bjargar sér ekki sjálfur. Ef við þurfum að fara undir pilsfaldinn hjá ESB þá er nú fyrst illa fyrir okkur komið.  Þá fer fólk bíða eftir hjálpinni og hættir að bjarga sér sjálft en sú hjálp kemur aldrei. Það verður bara tekið og lokin verður ekki nóg að berja potta á Austurvelliþví það verður að fara til Brussel til að berja potta og pönnur

[Hjörtur J. Guðmundsson, 5.3.2009 kl. 15:17]

Svala:
Þessir gömlu samningar eru í fullu gildi sem slíkir, hafa lagalega sama gildi og stofnsáttmálar Evrópusambandsins og engin ástæða til þess að tala í einhverjum niðrandi tón um þá. Það er alveg ljóst að svigrúmið til samninga við Evrópusambandið um inngöngu er afar þröngt svo ekki sé fastar að orði kveðið. Þessir "gömlu samningar" setja sambandinu miklar skorður í þeim efnum, það getur ekki veitt okkur eða öðrum neinar þær ívilnanir sem aðrir hafa ekki fengið eða þeim jafnvel verið neitað um. Það setti fordæmi sem væri ávísun á kröfur frá öðrum ríkjum. Þannig má t.a.m. nefna að þegar Ben Bradshaw, sjávarútvegsráðherra Breta, var staddur hér á landi um árið sagði hann að ef Íslendingar færu í viðræður um inngöngu í Evrópusambandið og þeir fengju einhverjar sérlausnir í sjávarútvegsmálum sem Bretum hefði ekki staðið til boða myndu þeir krefjast þess sama. Sem getur vart talizt annað en eðlilegt.

Eins og Evrópunefnd forsætisráðherra komst að raun um í samræðum sínum við ráðamenn í Brussel fara viðræður um inngöngu í Evrópusambandið í reynd þannig fram að fyrst er merkt við þau skilyrði inngöngu sem viðkomandi ríki uppfyllir þegar og síðan ganga viðræðurnar út á það hversu langan aðlögunartíma ríkið þarf til að uppfylla það sem eftir stendur. Það er þannig í raun sáralítið um að semja enda er fátt sem er ráðamönnum í Brussel meira á móti skapi en einhvers konar frávik frá reglunni.

[Svala Jónsdóttir, 5.3.2009 kl. 15:55]

Svo ég vitni í skýrsluna sem þú sjálfur bentir á, Hjörtur:

"Í samningaviðræðum er starfsemi ESB skipt upp eftir málaflokkum og í upphafi viðræðna leggur umsóknarríkið fram afstöðu sína í hverjum málaflokki fyrir sig og rökstuddar óskir um tímabundnar og varanlegar undanþágur eða aðlaganir varðandi innleiðingu á löggjöf ESB ef talin er þörf á slíku í einstökum málaflokkum. Samningaviðræðurnar snúast síðan um það hvort umsóknarríki sé tilbúið að taka yfir löggjöf ESB, og ef svo er ekki, þá hvort eða að hve miklu leyti sé hægt að veita viðkomandi ríki undanþágur eða aðlaganir á tilteknum sviðum. Framkvæmdastjórnin leggur niðurstöður samningaviðræðna fyrir ráðherraráðið til samþykktar og leggja þarf aðildarsamninginn fyrir Evrópuþingið, þjóðþing allra aðildarríkja og umsóknarríkis til samþykktar. Í flestum tilfellum fer einnig fram þjóðaratkvæðagreiðsla í viðkomandi ríki um staðfestingu samningsins."

Einnig:

"Af hálfu ESB er lögð áhersla á að engar undanþágur séu veittar í aðildarsamningum enda er markmiðið að sem mest lagalegt samræmi ríki innan ESB. Komi upp vandamál vegna ákveðinnar sérstöðu eða sérstakra aðstæðna í umsóknarríki er þó reynt að leysa málið með því að semja um tilteknar afmarkaðar sérlausnir."

Og:

"Auk þeirra sérlausna sem samið hefur verið um í aðildarsamningum hafa aðildarríkin einnig samið um sérstakar undanþágur og sérlausnir þegar breytingar hafa verið gerðar á stofnsáttmálum ESB."

Ekkert að semja um?

[Hjörtur J. Guðmundsson, 5.3.2009 kl. 17:54]

Mikil ósköp, það er reynt ýmislegt en það er ekki þar með sagt að það skili einhverjum árangri enda hefur uppskeran úr því yfirleitt verið vægast sagt rýr ef einhver. Engar líkur eru á að einhver ásættanleg lending næðist í þeim efnum hvað varðar hagsmuni Íslands.

[Magnús Geir Guðmundsson, 6.3.2009 kl. 22:28]

Skrýtin málflutningur hér að ofan hjá Hirti,ýmislegt sé reynt sem þar með sagt komi ekki endilega til með að skila árangri og hafi ekki gert í tilfelli Íslendinga?

Um hvað er maðurinn að tala, höfum við eitthvað verið að standa í aðildarviðræðum um inngöngu í ESB fyrr, sem ekki hafa borið árangur, eða er hann að fullyrða fyrir annara þjóða hönd að þær hafi ekki fengið viðunandi samninga út úr slíkum viðræðum og það þótt þær hafi svo sáttar og glaðar gengið í sambandið?

Erfitt að skilja svona tal, þó óneitanlega virðist að það mótist bæði af þrjósku og sannfæringu jafnframt um að niðurstaðan sé ákveðin fyrirfram!?

[Svala Jónsdóttir, 7.3.2009 kl. 15:05]

Líkur eru ekki vissa, Hjörtur. Þar fyrir utan er það hvorki mitt, þitt, Björns Bjarnasonar, Ragnars Arnalds eða nokkurs annars að ákveða fyrir þjóðina, hvort að við eigum að ganga í Evrópusambandið eða ekki.

Við eigum að treysta þjóðinni til þess að kjósa um aðild. Það gerum við eingöngu með því að fara í aðildarviðræður og leggja niðurstöðuna í dóm íslensku þjóðarinnar. Ekki með því að giska eða leiða líkum að niðurstöðu og ekki með skoðanakönnunum.